Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Βroadly.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η κατά συρροή δολοφόνος και σεξουαλική εγκληματίας Karla Homolka καταδικάστηκε σε μόλις 12 χρόνια φυλάκισης για την απαγωγή, τον βιασμό, τον βασανισμό και τη δολοφονία τριών εφήβων κοριτσιών (συμπεριλαμβανομένης και της μικρής της αδερφής), η παραδοχή της ανθρωποκτονίας από μεριάς της για να πάρει τη μικρότερη δυνατή ποινή, ονομάστηκε η «συμφωνία με τον διάβολο». Η Homolka έγινε μια από τις πιο μισητές ξανθιές στην Βόρεια Αμερική, ενώ μαζί με τον άνδρα της, που συμμετείχε και εκείνος στα εγκλήματα, ονομάστηκαν «Ken and Barbie killers».
Οι δικηγόροι της Homolka είχαν πείσει το Canadian Crown Council να «χαρίσει» μερική ασυλία στη νεαρή γυναίκα, με αντάλλαγμα τις λεπτομερείς της καταθέσεις σχετικά με τις σεξουαλικές επιθέσεις και τους φόνους. Από την ώρα που το ζευγάρι είχε αρραβωνιαστεί, ο Bernando βρισκόταν υπο στενή αστυνομική παρακολούθηση για μια σειρά από βιασμούς στην περιοχή του Scarborough, στο Ontario του Καναδά (ο ίδιος εν τέλει παραδέχτηκε ότι διέπραξε τις 14 καταγεγραμμένες επιθέσεις). Τελικά, η ένταση που υπήρχε μεταξύ των νεόνυμφων οδήγησε τον Bernando να τραυματίσει σοβαρά στο κεφάλι τη Homolka, με τη νεαρή να επιστρέφει στο σπίτι των γονιών της, οι οποίοι τη μετέφεραν στα επείγοντα περιστατικά. Η ίδια υποστήριξε πως αυτή δεν ήταν η μοναδική περίπτωση που ο Bernando είχε βιαιοπραγήσει πάνω της και αργότερα κατέθεσε μήνυση, κάτι που οδήγησε στη σύλληψή του.
Η ομάδα υπεράσπισης της Homolka υποστήριξε πως ο Bernando κατεύθυνε τη βία, ενώ εκείνη ουσιαστικά οδηγήθηκε μέσω της κακομεταχείρισης που δέχτηκε από τα χέρια του σε μια μορφή του Battered Wife Syndrome. Στηριζόμενοι στο καθαρό ποινικό μητρώο της, στην «κανονική, μεσοαστική ανατροφή της», στην ομορφιά της και στην «καθωσπρέπει» εργασία της ως βοηθός κτηνιάτρου, οι δικηγόροι της κατάφεραν να αποσπάσουν μια συμφωνία από το δικαστήριο. Στην συνέχεια όμως, οι Αρχές ανακάλυψαν μια τεράστια συλλογή από βιντεοκασέτες που περιλάμβαναν τιςσεξουαλικές περιπτύξεις του ζεύγους, αλλά και τις σεξουαλικές τους επιθέσεις και τους βιασμούς. Τότε ήταν που έγινε φανερό πως η Homolka έπαιζε βασικό ρόλο στα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα: τα πλάνα δείχνουν τη Homolka να προκαλεί ασφυξία στην αδερφή της, την ίδια στιγμή που ο Bernando τη βιάζει κολπικά και πρωκτικά, ενώ άλλα πλάνα δείχνουν την Homolka να βασανίζει και να επιτίθεται σε άλλα θύματα του ζευγαριού. Όσο όμως τρομακτικές και να ήταν αυτές οι αποδείξεις, είχαν έρθει στο φως πολύ αργά. Η συμφωνία είχε ήδη γίνει. Η Homolka τα είχε καταφέρει.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Peter Vronsky Female Serial Killers: How and Why Women Become Monsters, η ιστορική έλλειψη ενδιαφέροντος στο να κατανοηθούν τα εγκλήματα που διαπράττονται από γυναίκες έχει επηρεάσει το πώς εκείνες κατηγορούνται από τις δικαστικές Αρχές. Η σύγχρονη κοινωνία είναι λιγότερο δεκτική στο να αποδεχτεί πως μια γυναίκα μπορεί να είναι δολοφόνος κατά συρροή. Ενώ, όταν το δέχεται το κάνει σε σενάριο που θέλουν την γυναίκα να δηλητηριάζει γνωστά της πρόσωπα. O Vronsky διαχωρίζει τις γυναίκες δολοφόνους σε τρεις κατηγορίες: στις alpha females (γυναίκες που διαπράττουν βίαιες πράξεις σε αυτοάμυνα ή για να προστατεύσουν κάποιο άλλο πρόσωπο), στις beta females (γυναίκες που κατευθύνονται από τη ζήλια ή το μίσος τους) και στις omega females (γυναίκες που χρησιμοποιούν τη σεξουαλικότητά τους ή τη φιλία για να ξεγελάσουν τα θύματά τους, ενώ εκείνες παραμένουν συναισθηματικά αποκομμένες και σκοτώνουν χωρίς συναίσθημα, με σκοπό τα υλικά οφέλη).
«Οι γυναίκες δολοφόνοι είναι λες και είναι οριακά κωμικές για πολλούς από εμάς», σημειώνει ο Vronsky. «Η βία συνδέεται σε γενικές γραμμές με το αρσενικό, με τον άνδρα. Είναι μια έκφραση του ανδρικού σώματος, της τεστοστερόνης. Οι άνδρες διαπράττουν βίαιες πράξεις, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά υποφέρουν από αυτές».
Σύμφωνα με τον Vronsky, από το 1800 μέχρι το 1995, μόλις των 16% των καταδικασμένων κατά συρροή δολοφόνων ήταν θηλυκού γένους. Οι γυναίκες, όπως τονίζει, δεν προγραμματίζουν την άσκηση βίας με αυτήν να εκφράζεται ως αποτέλεσμα καταπιεσμένης οργής ή φόβου, μετά από χρόνια κακοποίησης στα χέρια κάποιου άνδρα. Μια μελέτη της Patricia Pearson, που εξέτασε τη γυναικεία βια, συμπέρανε πως «οι γυναίκες δεν αντιμετωπίζονταν ως ίσες με τους άνδρες σε επίπεδο εγκληματικότητας, καταλήγοντας τις περισσότερες φορές να απεικονίζονται ως θύματα των ανδρών και μόνο».
Στην περίπτωση των ζευγαριών εκείνων που διαπράττουν εγκλήματα μαζί, στην πλειοψηφία τους, είναι ιδιαίτερα οργανωμένα. Ακόμα και οι πιο γνωστές «ομάδες» γυναικών-δολοφόνων, όπως αυτή του Charles Manson, έχουν έναν άνδρα στην κορυφή τους. «Ο άνδρας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ο βασικός εκφραστής της βίας, με τη γυναίκα να είναι η συνεργός και πολλές φορές το δόλωμα», λέει ο R. Barri Flowers στο Serial Killer Couples: Bonded by Sexual Depravity, Abduction, and Murder. «Η γυναίκα δολοφόνος, όμως, μπορεί να είναι το ίδιο άκαρδη και σκληρή κατά τη διάρκεια αυτών των εγκλημάτων».
«Μέχρι πρόσφατα, οι γυναίκες συνεργοί αντιμετωπίζονταν σχεδόν αποκλειστικά ως θύματα των αρσενικών παρτενέρ τους», σημειώνει ο Vronsky. «Οι ποινές που αποδίδονταν σε αυτές τις περιπτώσεις εξέφραζαν αυτή τη λογική». Η Homolka είναι μία από τις γνωστές περιπτώσεις γυναίκας δολοφόνου που εκμεταλλεύτηκε αυτή τη λογική, όπως άλλωστε και η Charlene Williams Gallego.
Η Williams και ο σύζυγος της Gerald Gallego, δολοφόνησαν δέκα νεαρά άτομα από τα τέλη του '70 μέχρι της αρχές του '80, αφού πρώτα τους είχαν χρησιμοποιήσει ως σεξουαλικούς σκλάβους. Η Williams έβρισκε τα θύματα σε χώρους στάθμευσης εμπορικών κέντρων και τα προσέλκυε προσφέροντάς τους μαριχουάνα, την οποία κατανάλωναν μέσα στο φορτηγάκι του ζευγαριού. Μόλις το εκάστοτε θύμα ήταν πλέον μέσα στο φορτηγάκι, ο Gallego το ακινητοποιούσε υπό την απειλή όπλου και, αφού το ζευγάρι οδηγούσε το φορτηγάκι σε ερημική τοποθεσία, ο Gallego βίαζε, κακοποιούσε και εν τέλει σκότωνε το θύμα, με τη Williams να διατάσσεται να περιμένει έξω. Η Williams υποστήριξε πως ουδέποτε κακοποίησε ή σκότωσε κάποιο από τα θύματα, λέγοντας πως ο Gallego είχε τον απόλυτο έλεγχο, τόσο των θυμάτων όσο και της ίδιας. Μετά τη σύλληψή τους, η Williams κατάφερε να αποσπάσει μια ποινή 16 χρόνων και 18 μηνών σε μια φυλακή της Nevada. Ο Gallego, δείχνοντας τα σημάδια ενός πραγματικού ψυχοπαθή, εκπροσώπησε τον εαυτό του και, μάλιστα, εξέτασε στην αίθουσα του δικαστηρίου και την ίδια του τη γυναίκα και συνεργό του.
Όπως και η Homolka, η Williams ήταν προϊόν μιας κανονικής μεσοαστικής οικογένειας του Sacramento της California και ερωτεύτηκε σφόδρα τον Gallego, παρά τις βίαιες τάσεις του αγαπημένου της, τον εγωισμό του και την ανάγκη του να την ελέγχει. Τόσο η Homolka όσο και η Williams, περιέγραψαν στις Αρχές το σκληρό και πειραματικό σεξ που έκαναν με τους συντρόφους τους, ενώ δέχονταν με χαρά τον παθητικό τους ρόλο, καθώς και το γεγονός ότι οι άνδρες τους βίαζαν, σοδόμιζαν και σκότωναν άλλες γυναίκες (στην περίπτωση του Gallego, τα θύματα περιελάμβαναν την ίδια του την κόρη καθώς και μια φίλη της). Ούτε η Homolka, αλλά ούτε και η Williams είχαν στο παρελθόν τους κάποιο συμβάν σεξουαλικής κακοποίησης ή αιμομιξίας, σε αντίθεση με τον Gallego, ο οποίος είχε κακοποιηθεί έντονα στο παρελθόν από τους γονείς του, οι οποίοι ήταν εγκληματικές καριέρας. Ο δε Bernando, είδε τον πατέρα του να κακοποιεί σεξουαλικά την αδερφή του από την ηλικία των 9 ετών.
Τόσο η Homolka όσο και η Williams έχουν πλέον αποφυλακιστεί. H Homolka το 2005, η Williams το 1997. Από το 2013 και μετά, η Williams επέστρεψε στο Sacramento, όπου και ασχολείται με «φιλανθρωπικές εργασίες». H Homolka προσπάθησε να ζήσει στο Montreal, άλλα όταν τα μέσα ενημέρωσης ανακάλυψαν την παρουσία της,αναγκάστηκε να διαφύγει στην Καραϊβική. Και οι δύο γυναίκες έχουν πλέον παντρευτεί ξανά, ενώ έχουν αλλάξει τα ονόματά τους ώστε να αποφύγουν τα φώτα της δημοσιότητας. Περιέργως και οι δύο γυναίκες, έχουν δώσει συνεντεύξεις από τότε που αποφυλακίστηκαν: η Williams μίλησε στο Sacramento CBS Local και η Homolka στοCBC Canada (μόλις δύο ώρες αφού είχε φύγει από τη φυλακή) και λίγο αργότερα στην Paula Todd.
«Τα μέσα ενημέρωσης την έχουν περιγράψει ως μια πανέξυπνη, διαβολική προσωπικότητα», είπε η Todd στo Global News, το 2012, αφού της μίλησε για μια ολόκληρη ώρα. «Εγώ δεν γνώρισα μια πανέξυπνη γυναίκα και δεν ξέρω πόσο επικίνδυνη είναι. Ήταν σουρεαλιστικό. Εγώ γνώρισα απλά μια αγχωμένη, βιαστική και ιδιαίτερα αδύνατη μάνα».
Ξόδεψα ώρες ψάχνοντας τα ντοκιμαντέρ, τις δικαστικές μαρτυρίες και καταθέσεις, τις συνεντεύξεις, τις τηλεοπτικές ταινίες, τα βιβλία και τις εκθέσεις των ψυχαναλυτών σχετικά με τη Williams και την Homolka, προσπαθώντας να αποσαφηνίσω το πόσο ένοχες ήταν αυτές οι γυναίκες και το κατά πόσο η συμπεριφορά τους ήταν αυτή που χαρακτηρίζει ένα θύμα που απλά ακολουθεί εντολές. Γιατί να το κάνουν; Γιατί η Homolka προσέφερε την παρθενιά της αδερφής της ως χριστουγεννιάτικο δώρο στον Bernando και παρείχε και τα υπνωτικά που χρειάστηκαν κατά τη διάρκεια του βιασμού της; Γιατί η Williams έμεινε στο τιμόνι του φορτηγού, ενώ ο άνδρας της σοδόμιζε δύο θύματα στο πίσω κάθισμα;
Σε μια μελέτη του FBI, από το 2002, εξετάστηκαν 20 πρώην γυναίκες σεξουαλικών σαδιστών (με επτά από αυτές να συμμετέχουν και στα εγκλήματα) και το 74% αυτών δήλωσαν πως ενεπλάκησαν στα εγκλήματα «για την αγάπη που είχαν και την ευχαρίστηση που ήθελαν να προσφέρουν στον άνδρα τους».
Σύμφωνα με τη Dr. Helen Fisher (η οποία εξετάζει τον εγκέφαλο όταν αυτός βρίσκεται σε κατάσταση έρωτα), όταν κάποιος ελκύεται αρχικά από κάποιο άτομα, αυτό επηρεάζει τα χημικά επίπεδα του εγκεφάλου. Η σεροτονίνη μειώνεται, καθώς αυξάνεται η ντοπαμίνη και νορεπινεφρίνη. Μετά από 6 έως 18 μήνες μιας σχέσης, αυτά τα επίπεδα οδηγούνται πάλι σε μια ισορροπία (περίπου την ίδια περίοδο που επιστρέφουν στην σχέση η σωματική και λεκτική βία). Η μελέτη καταλήγει πως «όταν ρωτήθηκαν γιατί παρέμειναν στη σχέση, μόνο οι τρεις από τις γυναίκες δήλωσαν πως το έκαναν από αγάπη. Οι οκτώ από αυτές δήλωσαν πως ήταν αφελείς ή ηλίθιες, πιστεύοντας πως η συμπεριφορά του άνδρα τους θα βελτιωθεί. Μία δήλωσε πως αυτό έγινε λόγω οικονομικής εξάρτησης και μια λόγω συναισθηματικής εξάρτησης».
Στη συνέντευξη που παραχώρησε η Homolka στο CBS, λίγο μετά την αποφυλάκισή της, ήρθε αντιμέτωπη με την εξής ερώτηση:
«Αντιλαμβάνεσαι γιατί ο κόσμος ενδιαφέρεται τόσο για την περίπτωσή σου;».
«Και ναι και όχι», απάντησε στα γαλλικά. «Ναι, επειδή έχω κάνει μερικά απαίσια πράγματα - αυτό είναι σίγουρο. Επιπλέον, είμαι γυναίκα και δεν βρίσκεται συχνά μια γυναίκα να κάνει τέτοια πράγματα. Και όχι, επειδή καθημερινά βγαίνουν από τη φυλακή άνθρωποι που έχουν κάνει εξίσου απαίσια πράγματα».
Επιλέγει με προσοχή τις λέξεις της, με τα βλέφαρά της βαριά και μισόκλειστα. «Αλλά τελικά καταλαβαίνω περισσότερα από αυτά που δεν καταλαβαίνω».
http://www.vice.com/