Οι απαρχές της σταύρωσης ως τρόπος θανατικής ποινής χάνονται στα βάθη της Ιστορίας.
Αρχαίοι χρονογράφοι μάς παραδίδουν για έναν τύπο ατιμωτικής εκτέλεσης που περιλάμβανε δέσιμο ή κάρφωμα του θύματος πάνω σε δέντρο, πάσσαλο ή σταυρό ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ.
Ακόμα και ο Ηρόδοτος εξιστορεί τη σταύρωση ζωντανών ανθρώπων (ανασκολοπίζειν) ή την καθήλωση του πτώματος πάνω στον σταυρό (ανασταυρούν), με τους δυο διακριτούς όρους να γίνονται τελικά συνώνυμοι.
Πώς και πότε έγινε ο απλούστερος στη διαδικασία του ανασκολοπισμός σταύρωση, κανείς δεν ξέρει. Ξέρουμε πάντως ότι τη σταύρωση την ήξεραν καλά όλοι σχεδόν οι λαοί της αρχαιότητας, από τους Αιγύπτιους, τους Πέρσες, τους Βαβυλώνιους, τους Καρχηδόνιους και τους Σελευκίδες μέχρι τους Έλληνες, τους Ρωμαίους αλλά και τα γερμανικά φύλα του ευρωπαϊκού Βορρά.
Οι εβραίοι τιμωρούνταν κατ’ αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο από τους Ασσύριους και τους Ρωμαίους, οι οποίοι επεφύλασσαν τη σταύρωση για τους δούλους και τους κατακτημένους.
Μέχρι να την αποτινάξει οριστικά ο Μέγας Κωνσταντίνος σε όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. ως προσβολή στη χριστιανοσύνη αλλά και ένδειξη σεβασμού στη σταύρωση του Ιησού Χριστού, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα είχαν πεθάνει φριχτά πάνω στον σταυρό.
Παρά το γεγονός όμως ότι η πρακτική εφαρμόστηκε και γενικεύτηκε σε όλο λίγο πολύ τον γνωστό κόσμο, έμελλε να είναι οι Ρωμαίοι αυτοί που θα την ενστερνίζονταν ολόψυχα, μετατρέποντάς τη ακόμα και σε μορφή διασκέδασης στο Κολοσσαίο!
Ο αυτοκράτορας Αύγουστος κοκορευόταν άλλοτε πως κάποτε έπιασε 30.000 φυγάδες σκλάβους και τους σταύρωσε όλους μονομιάς. Οι Ρωμαίοι έκαναν τις μαζικές σταυρώσεις ακόμα και δημόσιο θέαμα και οι εχθροί της αυτοκρατορίας το γνώριζαν αυτό καλά και από πρώτο μάλιστα χέρι.
Αν και το μαζικό μαρτύριο δεν είχε αρχίσει με τους Ρωμαίους, καθώς τα πρωτεία ανήκουν στην εγγύς και μέση Ανατολή. Οι Μήδοι και οι Πέρσες αλλά και οι Αιγύπτιοι και οι Καρχηδόνιοι ήταν αυτοί που δίδαξαν τους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους άλλους λαούς πώς να εκδικούνται ατιμωτικά τον εχθρό, εξελίσσοντας, σύμφωνα με κάποιες πηγές, τον ανασκολοπισμό των Μογγόλων.
Η σταύρωση φαίνεται πως επικρατεί ως ένας από τους τρόπους κεφαλικής ποινής μεταξύ 6ου αιώνα π.Χ. και 4ου αιώνα μ.Χ., πριν τη στείλει ο Μέγας Κωνσταντίνος στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας κατά το 337 μ.Χ. Αν και αυτή θα επιβίωνε τελικά, έστω και σποραδικά, για πολλούς ακόμα αιώνες…
Ο Δαρείος Α’ της Περσίας και οι 3.000 πολιτικοί αντίπαλοί του
Ο Δαρείος, γιος ενός πέρση σατράπη της Παρθίας, βασίλεψε για 36 συνεχή χρόνια μέσω σφετερισμού της εξουσίας με μια ομάδα συνωμοτών. Η άδικη δολοφονία της βασιλικής οικογένειας προκάλεσε ωστόσο επαναστατικά κινήματα σε όλη τα περσικά εδάφη, από τη Μηδία και την Παρθία μέχρι τη Βαβυλωνία και τη Μοργιανή.
Το 519 π.Χ., μας λέει ο Ηρόδοτος, ο Δαρείος Α’ σταύρωσε 3.000 προσωπικούς εχθρούς του στη Βαβυλώνα (μεταξύ αυτών και τον αρχηγό των εξεγερθέντων Ναβουχοδονόσωρ Β’), αν και η παροιμιώδης αγριότητά του δεν εξαντλήθηκε εκεί…
Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι επιζώντες της Πολιορκίας της Τύρου
Κατά τη διάρκεια της εισβολής του μακεδονικού στρατού στη Φοινίκη, ο Αλέξανδρος Γ’ πολιόρκησε την Τύρο το 332 π.Χ., μια πόλη στρατηγικής σημασίας για τη συνέχιση της εκστρατείας του.
Η πολιορκία έληξε νικηφόρα για τον μακεδόνα στρατηλάτη, όταν οι τύριοι υπερασπιστές υποχώρησαν και οχυρώθηκαν στο Αγηνόριο, για την ύστατη άμυνά τους. Όπως μας παραδίδει ο Αρριανός, 8.000 τύριοι στρατιώτες σκοτώθηκαν και οι υπόλοιποι 30.000 κάτοικοι της πόλης πουλήθηκαν ως δούλοι.
Ο Κόιντος Κούρτιος Ρούφος μάς παραδίδει πως στη μάχη σκοτώθηκαν 6.000 τύριοι στρατιώτες και οι υπόλοιποι 2.000 μαχητές σταυρώθηκαν κάτω από τις διαταγές του Μακεδόνα. Ο Αλέξανδρος δεν πρέπει να ήταν ξένος στη σταύρωση, αφού όπως μας λέει ο Αρριανός, όταν πέθανε ο Ηφαιστίων, ο μακεδόνας βασιλιάς διέταξε να σταυρώσουν τον γιατρό του Ηφαιστίωνα, Γλαυκία, επειδή τον θεώρησε υπαίτιο για τον θάνατο του φίλου του.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο newsbeast.gr