Μια δυνατή ανατροπή όταν υλοποιείται με τον σωστό τρόπο, προκαλεί ένα σπάνιο είδος κινηματογραφικής απόλαυσης. Επιφέρει μια συναρπαστική αίσθηση αποπροσανατολισμού και έκθαμβης σύγχυσης, αναγκάζοντας τον θεατή να εξετάσει εκ νέου όλες τις πληροφορίες που δέχθηκε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Δεν πετυχαίνει πάντα αυτό το ωραίο αφηγηματικό τέχνασμα, βέβαια: σε ένα αριστούργημα όπως το «Fight Club» του Ντέιβιντ Φίντσερ, η ανατροπή που καθορίζει την τρίτη πράξη του έργου, και αναδρομικά ολόκληρο το φιλμ, είναι συνυφασμένη με το σύνολο των θεματικών που θίγει ο δημιουργός, από το (υπαρξιακό και κοινωνικοπολιτικό) ζήτημα της ταυτότητας, μέχρι την πνευματική ανισορροπία στην καρδιά του μοντέρνου πολιτισμού, και προκύπτει αρμονικά μέσα από την σκοτεινή ψυχή του μηδενισμού του.
Αντίθετα, σε ένα μετριότατο φιλμ όπως η «Ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ», του Αλαν Πάρκερ, δεν συντρέχει κανένας άλλος λόγος ύπαρξης της ανατρεπτικής κατακλείδας, πέρα από αυτόν που σχετίζεται με μια αδέξια προσπάθεια να σφραγιστεί μια αφήγηση που έχει ήδη γίνει γελοία ως εκείνο το σημείο, χωρίς να προστίθεται καμία απολύτως ουσία στην ήδη υπάρχουσα ιστορία.
Μεταξύ των κορυφαίων ανατροπών που παρουσιάζει το Cinefix, θα βρούμε φυσικά αυτήν του προαναφερθέντος «Fight Club», την ανατριχιαστική αποκάλυψη στο αριστουργηματικό νουάρ του Κάρολ Ριντ, «Ο Τρίτος Άνθρωπος», την ευφυέστατη κλιμάκωση του «Κεντριού», με τους Πολ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ, του φιλμ δηλαδή που καθόρισε το είδος των ταινιών με ευφάνταστα σχεδιασμένες «απατεωνιές», αναμενόμενα το τέλος του whodunit «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές», την απρόβλεπτη κατακλείδα του υποτιμημένου, κρονεμπεργκικού κομψοτεχνήματος «Existenz» και τα θεσπέσια τελευταία λεπτά του –γενικότερα υπέροχου- «The Prestige» του Κρίστοφερ Νόλαν.
Απολαύστε αυτόν τον φόρο τιμής του Cinefix στις κινηματογραφικές εκπλήξεις που μας αναστάτωσαν, εδώ:
www.cinemag.gr