Χρησιμοποιήσε το σεξ ως μια εν γένει νέα ορθογραφία, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια γλώσσα αποποιημένη από κώδικες και κρυμμένα σύμβολα. Μάτωσε τα πλάνα του και ακόμα περισσότερο τους ήρωές του. Πειραματίστηκε με το πιο «ύπουλο» είδος σινεμά, εκείνο του μιούζικαλ, χτίζοντας ένα σπαραξικάρδιο πορτραίτο μιας τυφλής αθώας ψυχής, και συνομίλησε με τη γυναικεία του πλευρά με έναν τρόπο, που προκάλεσε αντιδράσεις, φορτώνοντας εαυτόν χαρακτηρισμούς για μισογυνισμό.
Ο Λαρς φον Τρίερ δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ατολμία και αυτός είναι ο άξονας που σέρνει χρόνια τώρα κατα μήκος της πολυτάραχης φιλμογραφικής του εγκυκλοπαίδειας.
Και οι εικονές της φανερώνουν ένα γενναίο είδος σινεμά, από εκείνα που σπάνια χωρούν στον φακό. Ή μήπως (από καιρό) έχουν απλωθεί και εκτός αυτού; Ένα βίντεο, μονταρισμένο από τον Έλληνα Άλεξ Καλογερόπουλο που αναρτήθηκε στην διαδικτυακή πλατφόρα του Vimeo.com μαρτυρά πως το σινεμά του Δανού σκηνοθέτη δεν «σηκώνει» εξηγήσεις.
http://www.cinemag.gr