Οι αστυνομικοί έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με πολύ δύσκολες αποφάσεις. Συχνά πρόκειται για αποφάσεις ζωής ή θανάτου!
Επειδή όμως τα αληθινά συμπεράσματα προκύπτουν απο τα πραγματικά περιστατικα, το policenet.gr σας παρουσιάζει μια τέτοια περίπτωση, κατά την οποία ένας Αστυνομικός κλήθηκε να πάρει μια τόσο σημαντική απόφαση, που θα καθόριζε τη ζωή τριών ανθρώπων!
Διαβάστε πως περιγράφει το συμβάν ο ίδιος ο Αστυνομικός:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι να έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που άλλοτε αναπνέουν κι άλλοτε όχι, που μπορεί να βρεις τα κομμάτια τους εδώ κι εκεί.
Υπάρχουν όμως (δυστυχώς...) και στιγμές όπως τα θανατηφορα τροχαία ατύχημα.
Σε ενα τέτοιο απίστευτο ατύχημα (που συνέβη σε εθνική οδό των Η.Π.Α.), τρεις άνθρωποι, όλοι αγωνίζονταν να παραμείνουν ζωντανοί, όλοι χρειάζονταν άμεσα κάποιου είδους βοήθεια. Δύο άνδρες ξαπλωμένοι στο δρόμο, έχοντας ανάγκη άμεση καρδιοαναπνευστική βοήθεια. Μια 50χρονη κυρία ακόμα καρφωμένη στο αυτοκίνητό της με το οστό πιο πάνω από το γόνατο της πιεσμένο και με το αίμα να τρέχει ασταμάτητα.
Όπως θα έκαναν και οι περισσότεροι αστυνομικοί, έτρεξα να βοηθήσω τους ανθρώπους, και αυτή ακριβώς ήταν μια στιγμή που με είχαν μεγάλη ανάγκη ταυτόχρονα τρεις άνθρωποι, αλλά αυτό σήμαινε αυτομάτως ότι μονάχα δύο από αυτούς θα προλάβαιναν να σωθούν. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει;
Ξεκούμπωσα γρήγορα τη ζώνη του παντελονιού μου, την τράβηξα από το παντελόνι μου και άρχισα να την τυλίγω γύρω από το πόδι της γυναίκας ακριβώς πάνω από τραύμα, ελπίζοντας να επιβραδύνει την αιμορραγία μέχρι να φτάσει βοήθεια. Είχε ακόμα τις αισθήσεις κι έτσι της έδειξα πώς να κρατήσει τη ζώνη στη σωστή θέση του, ασκώντας την κατάλληλη πίεση.
"Κοίταξέ με. Μην κοιτάς κάτω. Απλά συνέχισε να με κοιτάς, εντάξει; "
Εκείνη κούνησε το κεφάλι της.
"Πάω να ελέγξω αυτούς τους δύο άνδρες εκεί, και θα επιστρέψω αμέσως."
Εκείνη μου ανοιγόκλεισε τα μάτια της, και με αυτό, έτρεξα προς τους άλλους. Κοίταξα πίσω της και ήταν ακόμα σε εγρήγορση και με παρακολουθούσε. Της είπα να με παρακολουθεί, ώστε αν έβλεπα το κεφάλι της να πέφτει να καταλάβαινα ότι μάλλον επρόκειτο να λιποθυμήσει και να έτρεχα πίσω σε αυτήν.
Ο πρώτος άνδρας ήταν ένας έφηβος. Είχε πέσει με την πλάτη του και το κεφάλι του ήταν γυρμένο προς τη δεξιά πλευρά του προσώπου του. Καθώς εισέπνεε το κεφάλι του έπεφτε, ενώ όταν εξέπνεε, το κεφάλι του γυρνούσε προς τα πίσω στην δεξιά πλευρά του προσώπου του. Ήταν κάπως ρυθμικό, αλλά ο ρυθμός ολοένα κι επιβραδυνόταν. Παρατήρησα ότι το δεξί του μάτι είχε αποσπαστεί από το κρανίο του, και η κορυφή του κρανίου του έμοιαζε ισοπεδωμένη, αλλά περιέργως δεν έρεε αίμα, εκτός από μερικά σημεία όπου υπήρχαν μικρές περικοπές και γρατζουνιές.
Έλεγξα τον άλλο άνθρωπο, και στηριζόταν κι αυτός στην πλάτη του, ενώ αγωνιζόταν να αναπνεύσει. Κοίταξα τη γυναίκα. Με παρακολουθούσε αλλά το κεφάλι της ήταν χαμηλά.
Κοίταξα τον ηλικιωμένο άντρα μπροστά μου και του είπα, "Κρατήσου, μην εγκαταλείψεις, κρατήσου, θα επιστρέψω."
Έτρεξα στο περιπολικό μου και βρήκα ένα μαξιλαράκι Kotex που έχω πάντα μαζί μου σε περίπτωση με πυροβολήσουν και δεν μπορώ να περιμένω το ασθενοφόρο. Θα το χρησιμοποιούσα για να ελέγξω την αιμορραγία και να οδηγήσω μέχρι το νοσοκομείο. Τώρα φαινόταν η κατάλληλη στιγμή για να το χρησιμοποιήσω.
Μέχρι τη στιγμή που πήγα πίσω στην κυρία, τα μάτια της ήταν πολύ μικρά πια, όμοια με σχισμές, αλλά με παρακολουθούσαν. Γλίστρησα το μαξιλαράκι πάνω από την πληγή και ξανά-έσφιξα τη ζώνη. Αυτή τη φορά, τη στερέωσα σωστά, ώστε να μην χρειαζόταν τη βοήθειά της.
"Μπορώ να ακούσω τις σειρήνες, είναι κοντά, μείνε μαζί μου, εντάξει;", είπα.
Εκείνη ανοιγόκλεισε τα μάτια της ως σημάδι κι εγώ έτρεξα πίσω στο νεαρό άνδρα.
Το κεφάλι του μόλις που έπεφτε προς τα δεξιά, αλλά τίποτα άλλο. Έλεγξα την αρτηρία στο λαιμό του και τίποτα. Καθώς το έκανα, κοίταξα προς τον άλλο άνδρα αλλά δεν είδα καμία κίνηση ούτε από αυτόν. "Συγνώμη", ήταν το μόνο που είπα, και έτρεξα προς τον ηλικιωμένο άντρα.
Και αυτός δεν ανέπνεε, αλλά φαινόταν σε καλύτερη κατάσταση από το νεότερο φίλο του. Άρχισα την καρδιοαναπνευστικη ενίσχυση μέχρι που εντόπισα το πρώτο ασθενοφόρο να επιβραδύνει σε μια στάση. Πίσω από αυτό το ασθενοφόρο ήταν ένα άλλο. Μέσα σε λίγες στιγμές ένιωσα ανακούφιση βλέποντας τους επαγγελματίες διασώστες.
"Μια γυναίκα είναι στο αυτοκίνητο εκεί κι αιμορραγεί και ο νεαρός άνδρας πέθανε," είπα στους γιατρούς. "Η κυρία έχει μια πιθανότητα αν πάτε σε αυτήν."
Με αυτό, έδωσαν μια γρήγορη ματιά στο νεαρό άνδρα και έτρεξαν αμέσως προς την κυρία.
Ερεύνησα τον τόπο του ατυχήματος και συνειδητοποίησα ότι το φορτηγό οδηγούνταν από τους δύο άνδρες, οι οποίοι διέσχισαν την κεντρική γραμμή και χτύπησαν την κυρία. Τα δύο οχήματα είχαν πιθανόν μια συνδυασμένη ταχύτητα 120 χλμ κατά τη στιγμή της πρόσκρουσης. «Απίστευτο που κάποιος είναι ζωντανός», σκέφτηκα.
Λίγα λεπτά αργότερα, περιπολικά από το Washington State άρχισαν να καταφθάνουν. Σύντομα η περιοχή θα έπρεπε να κλείσει και μια μακρά έρευνα να ξεκινήσει. Αφού μίλησα με τον πρώτο αστυνομικό που έφτασε, μάζεψα τη ζώνη μου και υποχώρησα για το αστυνομικό τμήμα για να πλύνω το αίμα που είχα πάνω μου αλλά και στον εξοπλισμό μου.
Ο Shane, ένας νέος που εργαζόταν μέσα από το κολέγιο, δεν είπε πολλά, όταν μπήκα στο αστυνομικό τμήμα.
«Αρκετά άσχημα, ε;» ρώτησε.
«Ναι, άσχημα, πολύ άσχημα, δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό», απάντησα.
Την επόμενη μέρα έμαθα ότι ο ηλικιωμένος άνδρας ήταν ακόμα ζωντανός και έδινε μάχη για τη ζωή του, και ότι η γυναίκα επρόκειτο να είναι μια χαρά. Πήρα ακόμη και ένα σημείωμα από τον αρχηγό που έλεγε ότι είχα συναντήσει μια «κόλαση του επαγγέλματος».
Όσο για τον νεότερό άνδρα, όμως, δεν τα πήγε τόσο καλά.
Σκέφτηκα το τι είχε συμβεί και τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά. Τίποτα, πραγματικά. Σε αυτές τις στιγμές, απλά κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και ελπίζω ότι αυτό είναι αρκετό.
Πηγή: uniformstories.com
Μετάφραση-Επιμέλεια κειμένου: Policenet.gr