1. Στιβ Μπίκο, «Κραυγή Ελευθερίας» (1987) του Ρίτσαρντ Ατένμπορο
H ταινία που χάρισε στον Ντένζελ Ουάσινγκτον την πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα καθώς ακολουθεί τον ακτιβιστή Στιβ Μπίκο που προσδοκεί τη δικαιοσύνη στον τόπο του και καταλήγει δολοφονημένος από το ρατσιστικό καθεστώς που κυριαρχούσε στη Ν.Αφρική, το 1975. Η ερμηνεία του φανερώνει γερό νεύρο και πάθος, προμηνύοντας έναν πολλά υποσχόμενο ηθοποιό.
2. Μάλκολμ Χ, «Μάλκολμ Χ»(1992) του Σπάικ Λι
Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον υποδύεται τον Αφροαμερικανό ηγέτη Μάλκολμ Χ στην ομώνυμη βιογραφία, και μια δεύτερη υποψηφιότητα για όσκαρ (Α' Ανδρικού) τον περιμένει. Η ερμηνεία του θεωρείται μια από τις καλύτερες της καριέρας του, αφού αποδείχθηκε ιδανικός ερμηνευτής μιας σπουδαίας προσωπικότητας με δυναμισμό και φανερό σεβασμό προς το πρόσωπο του εμβληματικού ακτιβιστή και θαρραλέου συνήγορου των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών.
3. Ίζι Ράουλινς, «Ο Διάβολος σε Μπλε Φόρεμα» (1995) του Καρλ Φράνκλιν
Νεο-νουαρ που ίσως να μην θυμούνται πολλοί, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η ερμηνεία του εδώ είναι αξιοπρόσεχτη. Άλλοτε χαλαρός και γοητευτικός και άλλοτε με ένα αγωνιώδες βλέμμα καρφωμένο στο πρόσωπό του, ταιριάζει απόλυτα στη μυστηριώδη ατμόσφαιρα του φιλμ, ενώ ξεκινά σιγά σιγά να χτίζει τη δική του εικόνα ως σταρ-πρωταγωνιστής.
4. Ντετέκτιβ Αλόνζο Χάρις, «Ημέρα Εκπαίδευσης» (2001) του Αντουαν Φουκουά
Το δεύτερο όσκαρ του μετά το «Glory» (1989), αλλά Α' Ανδρικού ρόλου αυτή τη φορά. Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον μεταμορφώνεται, όχι απλά υποδύεται, σε διεφθαρμένο αστυνομικό, τον πιο αμφιλεγόμενο και βίαιο χαρακτήρα που έχει υποδυθεί ποτέ. Ένας ρόλος που δεν θυμίζει σε τίποτα τους προηγούμενους (αλλά και τους μετέπειτα).
5. Τζον Κρίσι, «Δια Πυρός και Σιδήρου» (2004) του Τόνι Σκοτ
O Ντένζελ Ουάσινγκτον υποδύεται έναν πρώην πράκτορα της CIA . Ο Τζον αντιμετωπίζει προβλήματα αλκοολισμού, δέχεται να γίνει ο σωματοφύλακας ενός εννιάχρονου κοριτσιού, ώσπου αυτό πέφτει θύμα απαγωγής. Ο Ουάσινγκτον, για ακόμη μια φορά δεν αφήνεται σε ευκολίες, αλλά εμπλουτίζει τον περίπλοκο χαρακτήρα του με το κατάλληλο εσωτερικό βάθος.
6. Μπέν Μάρκο, «Ο Άνθρωπος από την Μαντζουρία» (2004) του Τζοναθαν Ντέμι
Eδώ ως βετεράνος πολέμου, είναι πεπεισμένος πως ο ίδιος και μερικοί ακόμη συμπολεμιστές του, έχουν πέσει θύματα πλεκτάνης. Μάλιστα, ο ένας από αυτούς, ο λοχίας Ρέιμοντ Σο, πρόκειται να ανέβει σύντομα ένα από τα υψηλότερα σκαλιά της πολιτικής εξουσίας των Η.Π.Α. Ο Ουάσινγκτον είναι εκπληκτικός παίζοντας τον γεμάτο καχυποψίες και στα όρια της παράνοιας, Μάρκο. Διαρκώς ιδρωμένος, έχοντας πάντα ένα τρομαγμένο βλέμμα, κινείται γεμάτος ταραχή και παράλληλα δημιουργεί αμφιβολίες για το αν είναι όντως τρελός ή αν λέει την αλήθεια.
7. Ντετέκτιβ Κιθ Φρείζερ , «Ο Υποκινητής» (2006) του Σπάικ Λι
O ντετέκτιβ Κιθ Φρείζερ καλείται να λύσει μια υπόθεση ληστείας σε τράπεζα, αλλά και να διαπραγματευτεί με τον εγκέφαλο της συμμορίας. Ο Ουάσινγκτον καταφέρνει να κλέψει την παράσταση σε κάθε σκηνή με την ερμηνευτική γοητεία του και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον, παρά τις αδυναμίες της ταινίας.
8. Φράνκ Λούκας, «American Gangster» (2007) του Ρίντλεϊ Σκοτ
Στην Αμερική των 70ς, ένας ντετέκτιβ προσπαθεί να ξεσκεπάσει την αυτοκρατορία του γκάνγκστερ Φράνκ Λούκας, βασιλιά της ηρωίνης του Μανχάταν. O Oυάσιγκτον παίζει τον Φράνκ Λούκας. Η ερμηνεία του πατάει γερά πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί που ενώνει ένα αγγελικό με ένα διαβολικό πρόσωπο.
9. Κυβερνήτης Ουίλιαμ Ουίτακερ, «Η Πτήση» (2012) του Ρόμπερτ Ζεμέκις
Εδώ, υποδύεται τον αλκοολικό κυβερνήτη Ουίλιαμ Ουίτακερ δίνοντας μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, φτάνοντας ξανά στις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Παρά την ακραία συμπεριφορά του χαρακτήρα και τη διαφαινόμενη υποκριτική μανιέρα του, κερδίζει ένα μέρος της συμπάθειας του κοινού.
10. Ρόμπερτ Μακ Κολ, «The Equalizer» (2014) του Αντουάν Φούκουα
Για δεύτερη φορά, μετά την “Ημέρα Εκπαίδευσης”, ο Αντουάν Φούκουα σκηνοθετεί τον Ντένζελ Ουάσινγκτον. Ο Ρόμπερτ Μακ Κολ είναι ένας ήσυχος μεσήλικας που ζει μια λιτή ζωή και σε ένα μπαρ της γειτονιάς του συναντά την πόρνη Τέρι. Έτσι ξεκινούν όλα. Αν και η ερμηνεία του εδώ, έχει ορισμένα τυποποιημένα στοιχεία, ο Ουάσιγκτον φαίνεται να παραδίνεται εξ ολοκλήρου στο χαρακτήρα του και αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως τέτοιο ρόλοι του ταιριάζουν γάντι.
http://www.cinemag.gr