Με αφορμή τη συμπλήρωση 29 χρόνων από τον πρόωρο χαμό του Αντρέι Ταρκόφσκι, του δημιουργού πίσω από αναμφισβήτητα αριστουργήματα του σινεμά όπως «Solaris», «Αντρέι Ρουμπλιόφ», «Θυσία» και πολλών άλλων που έφυγε πρόωρα από τη ζωή στις 29 Δεκεμβρίου του 1986 σε ηλικία 54 ετών, θυμόμαστε τις 10 ταινίες που εκείνος αγαπουσε πιο πολύ - ένας οδηγός κινηματογραφοφιλίας για κάθε σινεφίλ ή κινηματογραφιστή.
Η λίστα προέκυψε κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Ρώσου δημιουργού με τον κριτικό κινηματογράφου Λεονίντ Κοσλόφ, το 1972. Ο Κοσλόφ ζήτησε από τον Ταρκόφσκι να γράψει σε ένα κομμάτι χαρτί τις δέκα αγαπημένες του ταινίες και εκείνος συμφώνησε.
«Πήρε την πρότασή μου πολύ σοβαρά και κάθησε μερικά λεπτά σκεφτόμενος βαθιά, πάνω από ένα κομμάτι χαρτί», θυμήθηκε δύο δεκαετίες μετά ο Κοσλόφ. «Έπειτα άρχισε να γράφει ονόματα σκηνοθετών – Μπουνιουέλ, Μιζογκύτσι, Μπέργκμαν, Μπρεσόν, Κουροσάβα, Αντονιόνι. Ακόμη ένα, το όνομα του Ντρέγιερ, ακολούθησε έπειτα από μία παύση. Μετά έκανε μια λίστα ταινιών και τις αρίθμησε προσεκτικά. Η λίστα, καθώς φαινόταν, ήταν έτοιμη αλλά ξαφνικά και αναπάντεχα ο Ταρκόφσκι πρόσθεσε ακόμη ένα τίτλο - «Τα Φώτα της Πόλης».
[...] Κοιτώντας τώρα τη λίστα, τόσα χρόνια μετά, παρατηρώ πόσο καθαρά οι επιλογές του χαρακτηρίζουν τον καλλιτέχνη Ταρκόφσκι. [...] Το βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αυστηρόητητα των επιλογών – με την εξαίρεση του «Τα Φώτα της Πόλης», δεν περιλαμβάνει ούτε μία βωβή ταινία ή κάποια από τις δεκαετίες του '30 ή του '40. Ο λόγος είναι ότι ο Ταρκόφσκι έβλεπε τα πρώτα 50 χρόνια του κινηματογράφου σαν πρελούδιο για αυτό που αποκαλούσε πραγματικό σινεμά. Η παντελής απουσία Σοβιετικών ταινιών από τη λίστα είναι μάλλον ενδεικτικό της αποψής του ότι το πραγματικό σινεμά συνέβαινε αλλού.
[...] Για τον Ταρκόφσκι, η ερώτηση δεν ήταν πόσο όμορφη μπορεί να γίνει η τέχνη ενός κινηματογραφιστή, αλλά τα ύψη που μπορεί να φτάσει η Τέχνη. Επεδίωκε την πιο βαθιά πνευματική ένταση και ακραία υπαρξιακή αυτο-έκθεση στη δουλειά του και ήταν έτοιμος να απορρίψει οτιδήποτε δεν ήταν συμβατό με το σκοπό αυτό. Η λίστα του, που περιλαμβάνει τρεις ταινίες από τον Μπέργκμαν, χωρίς αμφιβολία αντικατοπτρίζει το γούστο του ως σκηνοθέτη και θεατή – αλλά ο δεύτερος είναι υφιστάμενος του πρώτου.»
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι:
Ημερολόγιο Ενός Εφημέριου» του Ρομπέρ Μπρεσόν (1951)
«Χειμωνιάτικο Φως» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1963)
«Nazarin» του Λουίς Μπουνιουέλ (1959)
«Άγριες Φράουλες» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1957)
«Τα Φώτα της Πόλης» του Τσάρλι Τσάπλιν (1931)
«Ουγκέτσου Μονογκατάρι» του Κένζι Μιζογκούτσι (1953)
«Οι Επτά Σαμουράι» του Ακίρα Κουροσάβα (1954)
«Περσόνα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1966)
«Μουσέτ» του Ρομπέρ Μπρεσόν (1967)
«Γυναίκα στους Αμμόλοφους» του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα (1964)
και έτσι έμοιαζε το κομμάτι χαρτί πάνω στο οποίο σημείωνε:
http://www.cinemag.gr